Vilja tit lýða og ljóð geva mær, eg bróti av bragdartátti

Kongur ráddi for Nøríki, hann tógva synir átti

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Átt hevur hann sær tógva synir, báðar kann eg væl nevna

Magnus og hann Torstein jall, teir kunna væl

dreingjum stevna

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Jallurin gongur for kongin inn og sigur honum frá

Nú er Torstein, sonur tín, kvittaður londum frá

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Um hann vil av ríkinum fara, eingin skal honum banna

Hann kann ei síni forløg flý, sjálvur má hann tað sanna

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Tað lovaði eg bæði faðir og móðir, tá eg í vøggu lá

Eg skyldi ei ræðast tann heita eld,

ei heldur tað hvassa stál

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Vargurin liggur í vetrarmjøll, staddur í stórari neyð

So er tann maður, í víggi stendur, næstan tolir deyð

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Frúgvin var bæði studd og leidd, inn í sín faðirs veldi

Ljómin skein av akslagrein, tað skyggir av tignareldi

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund

Nú er hetta kvæðið endað, tað man góðum gegna

Torstein tók við ríkjunum baðum so við hvøru tegna

Rennur og rennur foli mín

Grønari grund og vín bar reyða lund

Stíg at dansa stund

Kátur leikar foli mín

Á grønari grund